Cuanto tiempo sin escribir…desde el día 7 de febrero, fecha donde se impuso el silencio, silencio que me ha acompañado y me ha ayudado a entender donde estoy y que quiero a día de hoy; silencio duro sin duda y silencio necesario para seguir creciendo.
Leer los comentarios de quien se atreve a escribir y mostrar pensamientos y/o sentimientos, me ha ayudado a decidir finalizar el silencio. Repasando este blog repaso, momentos y vivencias que sin duda han conformado lo que soy y lo que pienso; gracias a l@s que estáis a mi lado, intentando entender o apoyar decisiones.
Verano en Ibiza, tercer verano ya, desde que tomé la sabia decisión de volver a mis raices. Ayer junto a dos grandes amigas, sorprendimos a Leonardo di Carpio, a la vez que coincidiamos con Massiel, isla de contrastes donde todo es posible y donde uno se enfrenta a lo más intimo y frívolo a la vez. Ibiza te abraza o te expulsa, desde luego a nosotras, yo y mis niñas nos ha abrazado cálidamente y nos hace sentir seguras y felices.
Feliz con un nuevo proyecto que coincide con mi cumpleaños. la presentación de la pelicula «Rising Nepal» en Atzaró , dirigida por Miguel Angel Tobias, este proyecto me hace mucha ilusión y seguramente devuelve mi foco, donde siempre ha estado, en la ayuda de quien lo necesita. Trás la adopción de Anna he necesitado y necesito tiempo para volver a ordenar quién soy lo que quiero. Invito desde aquí a todos los que esteis en Ibiza el 8 septiembre, será un gran estreno y apoyareis una gran obra.
Mundo loco lleno de extemismos: Brasil se prepara para unos JJOO bien complicados por la amenaza yihadista, igual que en el resto de Europa donde las amenazas y atentados se han ido sucediendo; vivimos la autentica guerra de civilizaciones. Sin embargo también encontramos espacios para la solidaridad y la ayuda. La guerra en Siria, nos deja imagenes tremendas del desazón y también de la solidaridad, de quienes intentan ayudar y compartir lo mucho o poco que tienen.
Mundo loco, mundo extremo; yo vuelvo a situarme del lado de quienes ven esperanza y miran el futuro con la cabeza alta; hoy rompo mi silencio y sigo trabajando para repartir un poco de fe y calor.
Feliz verano!!
Nuevo ciclo, nada es permanente como nos enseña budismo ¡a por ello guapísima! Besos
Gracias a ti guapa por estar siempre ahi!!
besazoooo
Encantada de retrobar-te i el desig de que aviat ho fem en persona. Veig que segueixes sent la mateixa lluitadora de sempre, ara amb dos poderosos motors que t’empenten. Petons des d’Argentona…
gracies Arianne…la veritat es que si sempra estic disposada a lluitar per causes quasi be persudes,,,ara mateix amb la petitona la veritat es que quan vinc a Barna tinc poquet temps pero el important es que estem en contacte i que seguim sent molt amigies…cuidat tu i la family…Una abracada